Diario dun mariñeiro que quixo ser mergullador (Cap. V)


15
A mesma melodía.
Un casette de piano, veloz.
Contradictorio:
nadar de costas cara adiante.

Atopar nas teclas
o grave da casuística;
agudo eu,
se quixer sobrevivir.

As ondas nos xiros de Ludovico.
E eu que sen entendelo
deixóme cabalgar.

Estrano ó violín ás veces.
Estránoa poñéndome contra as cordas.
Un louco que faise o cordo.
Un acorde.
En desacordo.



Non trouxen reloxo pra non contar horas
e agora conto cancións.
Podería contar graos de difración luz
sobre a auga

Resulta menos agónico
afogar así.
Canto bemois de osíxeno quedaranme?

















16
Prevalecer non é nada.
Do que fun non penso
volver ser, nada.
Mais non sabía nadar.

Agora sei que no horizonte
non hai respostas,
cando menos para min.
Non hai tempestade que non afrontes
se non queres sobrevivir.

Eu son o valor que eu me dé.
Fun capitán, mariñeiro e oficial.
Que me vai asustar,
que sexa mar?
Vermello,soso e morto, por dentro;
o único que flota é o que xa non me pesa.





17
Fachendoso de min
por ir ó profundo.
De min non atopei
nada.

Ruxidos de coches
espértanme na madrugada.
E na ventá
non hai nada.

Voces en soños,
ou "sonhando con voçe"?
Conciencia, amiga.

Si for eu
onte tamén eiqui;
ou son hoxe
o meu alter ego?




Increpa ciencia
nesta curta espera.
Canto lerías
para cear esta noite?

Comentarios