Silvareiras

Estou debuxando esquecementos
Pechando a portas que as silvareiras conquistaron
e logo non quixeron marchar

Os días cóntanse como as historias,
de moitos xeitos distintos
con azuis escuros
e enfoques contrastados

Das silvareiras non crece ren
Das feridas non sabe ninguén
Ata que de máis sabe
Como é que saben
As rosas pola man