Cincuenta estrelas.

Nesta nación de cincuenta,

ás veces perdes as estrelas;

logo hainas falsas,

humanas, para quen as vexa.

Onde el é o máis grande,

Deus sentiríase pequeño,

rodeado de tantas e tantos

que cren coñecelo

Entre claros e escuros

tódalas luces da cidade

tratan sen éxito

de evadirme da realidade

e da soidade

De lúgubres rúas espectacularmente

Iluminados.

E non es nada, non.

Aquí non es nada.

Es un paxaro que,

no país da liberdade

voa no mesmo camiño

que toda a bandada,

xira a cabeza cando ve unha á rota

e nega no patriotismo

calquera derrota.

Síntome Lorca,

un poeta nos suburbios,

Sumido nunha turbia paisaxe

asombrado polo tamaño

e preocupado polos engranaxes

que sosteñen os peldaños

Deste escalonado lugar.