1
Ollo unha ave cazar un xurel.
É estupida a crenza da coincidencia;
tamén a absurda explicación.
Todo é poesía baixo unha edición?
Eu non cría en contos sen fantasía,
en tono serio e perfecta dicción.
Mais tampouco en tonterías.
E quen sería tal autor,
se mero autor fose?
Non, non sería.
Eu deixei os versos en terra.
Óceanos de distancia,
casuística incerta
e millas e millas e millas
de auga.
2
Humor de raso,
de cando as guerras eran no mar.
Distópico.
E se os refachos do vento
cheirasen a quen voa neles?
Quen fixo da poesía ,
da melodía,
un pregón?
Nacer xograr,
contar.
Eu quixera quimeras.
3
Outro peixe audaz,
escapou da primeira gaivota.
A palabra saída é perigosa.
Preto do ceo existe a caída;
cara abaixo, a verdade?
Non quero perder
a estrela polar.
Se apaga,
serei definitivamente
un náufrago.
Supeditado as estrelas,
síntome...
o ser en sociedade.
Inconcluso. Recluso?
Iluso, seguro.
Impuro, obtuso.
Inmóbil. Desuso.
Comentarios
Publicar un comentario