Quero que me mires

Quero que mires, me creas

                             e me mires;

nesa orde indispensable

 para non deixar

de ver o teu fermoso iris.

Quero acariciarte,

 tenderche a man,

non quero un voto en blanco,
unha abstención.

-quero que me esixas cómo quererte
                                              e cómo non.

Quero pensar que ardemos sen danos.

que as lapas son internas

                                     e só arden corazóns.

Un lume que non se consume,

 nós non somos leña verde:

somos desa madeira que nunca pudre.

E se nos esquecemos

                                    -por un momento-

que imos cara miseria

i esta merda de goberno..

E se nos abrazamos,

e se me ensinas?

Iso que tanto me gusta,

a miña medicina:

-son os teus abrazos o que me dá vida.

E sen complexos,

se ti me miras,

poderei cantarche

cento e unha melodías:

estarán desordenadas. 

-      o meu lugar coincide coas túas coordenadas.

Vén, estemos preto,

 quero sentirte libre

quero cumplir desexos;

 quero animarte, que bailes

 ao son de melodías

escritas para amarte;

quedar sen aire,

-      a min sóbrame osíxeno. E fáltame bicarte.

Vén, durmamos xuntos,

 constrúamos fortes refuxios,

(que nin Obama poida destruír)

 que nunca estén escuros:

iluminados pola enerxía

 dos teus abrazos;

e alí sincerarme:

 -quero contarche os medos de tódalas noites

                                                 nas que tiven que extrañarte.

Queda moito para que quede pouco,

non cómpre preguntar:

-cánto falta?

Isto non é unha batalla,

 isto é o apoxeo:

de miradas libres

 que sempre apuntan cara o ceo;

de sorrisos ceibes, de:

- claro que podo,

                                      e tanto que quero.